Zo pakte Gudrun de draad weer op

Gudrun (75) verloor vijf jaar geleden na een lange periode van ziekte haar echtgenoot. Al vrij snel pakt zij op haar manier de draad weer op. Want de passies die ze met haar man deelde, zet Gudrun voort nu ze alleen is. Dankzij haar vrijwilligerswerk en het volgen van (online) colleges voor senioren, blijft zij volop in het leven staan. “Er zijn nog zoveel dingen om van te genieten.”

“Mijn man Karel en ik leerden elkaar kennen in Duitsland. Daar ben ik geboren, in Wiesbaden. Ik was negentien, hij was veertien jaar ouder en kwam voor de firma waar hij werkte voor tabakinkoop naar Frankfurt an Main. Karel kon heel goed luisteren. Ook was hij meteen gek op mijn dochtertje. Het is een langzaam groeiende maar hele diepe liefde geworden. Ik ben met hem naar Nederland verhuisd. Samen hebben we nog twee zoons gekregen en ondertussen zijn er zeven kleinkinderen.”

Het verdriet is er en het verdriet blijft

“Mijn man was de laatste jaren van zijn leven wel veel ziek, iedere keer een beetje meer. Van darmkanker tot aan een hersenbloeding. Ik verzorgde hem al een hele tijd en deed dat met heel veel liefde. Vijf jaar geleden is hij overleden en sindsdien ben ik alleen. Maar dat betekent niet dat ik eenzaam ben!”

Er voor een ander zijn

“Het verlies was groot, het verdriet is er en het verdriet blijft. Maar ik heb meteen dezelfde week nog mijn vaste vrijwilligerswerk gedaan. Dat deed ik daarvoor ook altijd al en dat stopte niet omdat mijn man overleed. Ik sta altijd klaar voor anderen en voor mijn geloof. Zo ben ik vrijwilligster bij NoordWestVeluwe Zorg, bij de KBO als bestuurslid, in het ouderen en ziekenpastoraat van de RK-kerk en bestuurslid van de huurdersraad van de woningbouwvereniging. Actief zijn in de gemeenschap, daar haal je kracht uit. Er voor een ander zijn. Wanneer ik ergens langsga en iemands gezicht opklaart, daar doe ik het voor. Het geeft hen een goed gevoel én mij ook.”

Genieten

Zelf ben ik de laatste jaren ook veel ziek geweest. Ik heb borstkanker en slokdarmkanker gehad. Vanwege dat laatste heb ik niet al te lang geleden mijn slokdarm moeten laten verwijderen. Omdat ik altijd klaar sta voor anderen, staan anderen nu ook klaar voor mij. Zo heb ik veel zorg ontvangen van de mensen om me heen en probeer ik altijd te kijken naar wat ik nog wel kan. Er zijn namelijk nog zoveel dingen die wel kunnen. Ik probeer daar bewust van te genieten en dat lukt me ook.

Mooie momenten om aan terug te denken

Mijn man en ik hielden heel erg van kunst en cultuur, we luisterden bijvoorbeeld graag naar opera. Nu zet ik ook nog wel eens een mooie opera op, heerlijk om tot rust te komen en gewoon te luisteren. Het was natuurlijk leuker met zijn tweeën, maar de herinneringen blijven en het zijn ook mooie momenten om aan terug te denken.”

Altijd blijven leren

“Ik kijk graag terug maar wil ook vooruit kijken. Via Espria kwam ik in aanraking met de colleges van de stichting Oud Geleerd Jong Gedaan. Ik kon via een actie een gratis collegereeks volgen, dus schreef ik me in. En ik doe het nog steeds af en toe. Er is altijd veel keuze, van kunstgeschiedenis tot biologie of archeologie. De colleges volg ik online maar je bent nooit alleen. Via het scherm heb je contact met de andere deelnemers en de studenten die de colleges geven.

''Door deze seniorencollege’s verzet ik mijn zinnen. Ik leer weer nieuwe dingen, waar ik over na kan denken en die ik aan anderen kan vertellen. Zo vond ik de colleges kunstgeschiedenis heel interessant. Daarin leerden we van alles over de schilderkunst van de Gouden Eeuw, prachtig. Kijken, luisteren en leren. Dat houdt je jong.”

Maak wat van het leven

“Ik neem het leven met de dag en ik probeer te genieten waar ik kan. Ieder huis heeft een kruisje en het ene kruisje is groter dan het andere. Ik heb echt mijn deel aan verdriet en tegenslag gehad. Toch denk ik vaak: het andere kruisje is groter dan het mijne. Dat is ook mijn advies aan anderen die door een moeilijke periode gaan: blijf positief, ga niet bij de pakken neerzitten, maak wat van het leven.”