Wim (80) kreeg rond zijn 50e de diagnose astmatische bronchitis, ook wel COPD genoemd. Waar hij aanvankelijk dacht er nooit van af te komen, heeft hij nu een bijzonder goede manier gevonden om er mee te leven. Dit is zijn verhaal. “We hebben een prachtig leven, COPD of niet.”
‘’Verdomme, daar ga ik dan. Ik ben nog zo jong en ik sport zo graag. Kom ik er ooit van af? Dat was mijn eerste reactie op mijn Astmatische Bronchitis diagnose. Ik kreeg deze diagnose toen ik rond de 50 jaar oud was. Ik heb altijd bij HEMA gewerkt. 40 jaar lang maakte ik deel uit van die organisatie. Maar ik was druk.”
Kwakkelen
“Toen werkten we nog 6 dagen per week. Ik had vrij op zondag en op maandagochtend. De maandagochtenden ging ik altijd tennissen, ik ben namelijk een sportmens. Dat ben ik altijd al geweest. Op een gegeven moment merkte ik tijdens het tennissen dat ik geen adem meer kreeg. Na een bezoek aan de arts bleek dat ik astmatische bronchitis had. ‘Kom ik er ooit van af?’ Dat was het eerste dat ik dacht. Maar je komt er nooit van af. In samenwerking met mijn longarts kreeg ik toen medicatie. Maar mijn werk en de drukte maakten dat ik ontzettend kwakkelde. Op een gegeven moment kon ik op mijn werk de trap niet meer opkomen. Dat was een breekpunt.”
Vervroegd pensioen
“Bij HEMA hebben ze ontzettend goed voor me gezorgd. Na mijn diagnose heb ik 6 jaar lang ontzettend mijn best gedaan, waaronder drie jaar marktonderzoek voor de HEMA in België. Lange dagen waren het. Mijn drukke baan combineren met mijn ziekte was erg moeilijk. Na mijn terugkomst in Nederland heeft het bedrijf mij de gelegenheid gegeven om, door een goede regeling, eerder te kunnen stoppen. Daar heb ik erg veel geluk mee gehad. Medicatie en de rust zorgden ervoor dat ik weer kon kijken naar wat wél kon.”
Meer inspirerende verhalen lezen?
Ontvang regelmatig handige tips en inspirerende verhalen rechtsreeks in je mailbox. Schrijf je nu gratis in voor de digitale nieuwsbrief van Vief.
Veel fitter
“Mijn kleinzoon kwam met het idee om mij in te schrijven voor het OldStars walking sport project bij PSV. Het waren twintig sessies en ik vond het zo ontzettend leuk. Daar leerde ik hoe ik les kon geven aan anderen. Het is sociaal in de breedste zin van het woord. Bewegen is namelijk ook sociaal. Samen naar buiten. Ook voor mensen die minder goed ter been zijn. Soms denken mensen dat ze niet op één been kunnen staan. Dat kunnen ze wel. Ik laat ze dan tegen een bal aan trappen en dan vraag ik: stond je net op één been? Daar moeten ze dan om lachen. Je kunt namelijk echt meer dan je zelf denkt. Dat heb ik zelf ook zo ervaren. Waar ik bijna 30 jaar geleden niet meer goed de trap op kon lopen, ben ik nu veel fitter.”
OldStars walking sports
“Mijn longarts zegt nu zelfs dat mijn longcapaciteit omhoog is gegaan. Dat komt echt door het bewegen. Gezond leven. Naar buiten gaan. Blijven sporten. Na mijn sessies bij PSV heb ik in mijn regio het Old Stars walking sports opgezet. En een opleiding voor coach gevolgd. Dat is mijn manier om zelf te blijven bewegen, en om anderen te helpen met blijven bewegen. Iedere donderdagochtend komen we samen op het sportveld. Iedereen doet zo goed mogelijk mee. We doen simpele oefeningen maar we bewegen tenminste. Daarnaast is het veel meer dan samen bewegen. Het is ook even samen zijn met elkaar.”
Gruwelijk blij
“Mijn COPD is iets waar ik mee heb moeten leren leven. En gelukkig gaat dat dat door medicatie, mijn longarts en bewegen erg goed. Daarnaast heb ik een ongelooflijke vrouw, die mij altijd heeft ondersteund. Ze heeft mij altijd geadviseerd maar ook afgeremd. Dan zei ze: ‘Nu moet je stoppen Wim, want nu wordt het teveel.’ Wij hebben elkaar nog en onze prachtige dochters. Daar mag ik toch gruwelijk blij om zijn? We hebben een prachtig leven, COPD of niet. Ik kijk graag naar wat nog wél kan. Je kunt namelijk zelfs mét COPD toch nog sporten.”
Hoe pakte jij de draad weer op na verlies of tegenslag? Deel net als Wim ook jouw verhaal met Vief. Jouw ervaringen kunnen andere inspireren en verder helpen. Vertel.
