‘We hebben het zo fijn gehad, en daar denk ik nog iedere dag met veel liefde aan terug.’ Rian (80) verloor haar man aan kanker. Toen de diagnose kwam besloten ze samen, als echtpaar, om niet te gaan behandelen. In plaats daarvan kozen zij voor een ‘go with the flow’ aanpak. Dit is haar verhaal.
“Ik was veertien toen ik Johan ontmoette, op de middelbare school. Toen ik tweeëntwintig was, zijn we getrouwd. Johan was ontzettend goed voor mij, en ik voor hem. We zijn altijd erg van het praten geweest. We bespraken alles. Niet alleen met elkaar, ook met zijn vieren als gezin. Alles is bespreekbaar.”
Flow
"Dat zijn we dus ook blijven doen toen na een aantal onderzoeken bleek dat hij niet meer beter zou worden. Johan voelde zich al een tijdje niet lekker. We voelden alle twee wel dat het niet goed zat. Dus toen we bij de arts zaten kwam het voor niemand als een verrassing. We waren er vrij snel uit dat we niet gingen doorbehandelen. We hebben het er thuis nog over gehad. Wat we dan wilden. Maar het was vrij duidelijk. We kozen voor ‘go with the flow’."
Berusting
“Wanneer je in de tachtig bent en je hebt een vol en mooi leven gehad, dan is dat geen slechte aanpak. Je moet toch ergens aan gaan denk ik dan. We hebben ons vooral gericht op de momenten die we samen nog konden beleven. Leuke dingen, voor zover dat mogelijk was met corona, en praten. Soms hadden we het erover, vaak, maar we hadden het er ook vaak niet over. Ik denk dat die maanden samen, die berusting, dat praten, er voor gezorgd heeft dat ik er nu een bepaalde vrede mee heb dat Johan er niet meer is.”
Verwerken
“Zestig jaar zijn wij getrouwd geweest, we hebben lief en leed gedeeld. We delen onze kinderen. Onze prachtige dochters en kleinkinderen. Onze lieve hond Mette blijft achter bij mij. Ook zij is een steun. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb echt een enorm vol leven. En we hebben het altijd heel prettig gehad samen, Johan en ik. Maar je moet het wel kunnen verwerken. Ik heb de eerste maand vooral in huis doorgebracht.”
We hebben ons kunnen voorbereiden op het moment dat hij er niet meer zou zijn.
“Wat ons erg heeft geholpen is dat we een heel mooi afscheid hebben gehad. Dat hebben we ook samen met Johan besproken, hoe hij het wilde hebben. Johan hield erg van trompetmuziek. Tijdens de uitvaart hadden we hier op het balkon een trompettist die speelde. Het was enorm mooi en ontroerend. We hebben ons kunnen voorbereiden op het moment dat hij er niet meer zou zijn.”
Meer inspirerende verhalen lezen?
Ontvang regelmatig handige tips en inspirerende verhalen rechtsreeks in je mailbox. Schrijf je nu gratis in voor de digitale nieuwsbrief van Vief.
Afspraken
“Wat mij ook enorm heeft geholpen, en wat mij nog steeds helpt, is een ritme. Ik houd mij vast aan mijn dagelijkse ritme. Ik ben gelukkig een ‘vroeg naar bed ganger’ dus ik heb ook de lange avonden niet die nogal eens eenzaam kunnen zijn. ‘s ochtends ontbijt ik samen met de hond, daarna gaan we het bos in. Iedere ochtend op dezelfde tijd. Het klinkt misschien een beetje suf maar dat is echt wat helpt. Ik heb iedere dag maximaal twee afspraken. Één in de ochtend en één in de middag. De rest van de tijd wil ik voor mijzelf hebben. Ik vind het ook heerlijk om alleen te zijn. Mijn huis is fijn. Na het overlijden van Johan heb ik het zo veranderd dat het nu echt meer van mij is. We hadden een zithoek waar hij graag zat en waar ik altijd al een hekel aan had. Daar heb ik nu wat anders neergezet.”
Muziek
“Één van de dingen die ik nog steeds doe is gewoon op de bank zitten en naar foto’s kijken. Herinneringen ophalen. Dan denk ik aan Johan, aan ons leven samen. Soms luister ik de muziek terug van de uitvaart. Dat ontroert mij dan echt. Ik denk dat het goed is om die gevoelens er te laten zijn. Zo kun je ze een plek geven.”
Vol leven
“Ook heb ik schilderles. Dat deed ik altijd al en dat ben ik blijven doen. Johan stond nog net niet klaar met hamer en spijker, wanneer ik thuis kwam met een nieuw schilderij. Daarnaast zit ik bij het koor. Ook zie ik mijn vrienden veel, mijn kinderen en kleinkinderen. Ik ben niet eenzaam en ik kan goed alleen zijn. Al met al gaat het best goed, ik geniet van mijn leven. Natuurlijk mis ik Johan, dat gemis gaat niet weg. Maar soms zijn dingen ook gewoon goed zo. We hebben het zo fijn gehad, en daar denk ik nog iedere dag met veel liefde aan terug. We hebben een mooi en vol leven samen gehad en daar ben ik nog iedere dag blij om.”
Hoe pakte jij de draad weer op na verlies of tegenslag? Deel net als Rian ook jouw verhaal met Vief. Jouw ervaringen kunnen andere inspireren en verder helpen. Vertel.
