‘Morgen kom ik met een pan soep’: zo maak je je hulp concreet

‘Als je ooit hulp nodig hebt, laat het weten hè?’ Natuurlijk, denk je - terwijl je al uren met een kapotte trapleuning staat te hannesen. Uit het rapport Blijvende bron van zorg blijkt dat 64% van de mensen hun buren heel graag een handje helpt, maar dat slechts 12% die hand ook daadwerkelijk aanbiedt. Hoe kunnen we nou zorgen dat dit verschil tussen woord en daad kleiner wordt? Anders gezegd: hoe worden we minder daad- én vraagverlegen?

Zelfstandig

Een Vief'er vertelde ons dat ze alleen met haar rollator op straat liep als het donker was. Op de vraag waarom antwoordde zij: ‘Zodat niemand kon zien dat ik dit hulpmiddel (nodig) had’. Dit voorbeeld laat zien hoe sterk de wens is om de zaakjes zelf te regelen, om zelfstandig en niet afhankelijk van anderen of naasten te zijn..... Om grip op de situatie te houden.

Wmo

Dit sluit aan bij de stimulans en tevens de noodzaak om zo lang mogelijk zelfstandig thuis te wonen. Verpleeghuizen zitten overvol en het inkopen van (particuliere) zorg is kostbaar. De gemeente biedt hulp in de vorm van de Wmo. Huishoudelijke hulp, een rollator of aanpassing van een huis kán via de Wmo worden aangevraagd, maar de wachttijden bij het gemeenteloket zijn lang. Heel lang. Als je daar niet op wilt wachten, is hulp soms dichterbij dan je denkt. Misschien kan een buurman helpen met het regelen van een rollator? Is je neefje bereid om tegen een klein bedrag wat huishoudelijke klusjes te doen? Of wil de dochter van je vriendin je hond uitlaten? Nee heb je, ja kun je krijgen.

Houd het klein

Vragen is minder ingewikkeld dan het lijkt. Houd het vooral klein. Je kunt ook iemand vragen één lampje op te hangen, in plaats van pas om hulp vragen als het hele interieur verbouwd moet worden. Bedenk bij jezelf: zou ik het gek vinden als iemand mij dat zou vragen? Grote kans dat het antwoord nee is.

Maak het concreet

En dat mes snijd aan twee kanten. Om het voorbeeld uit het intro nemen: ‘als je ooit hulp nodig hebt’. Het is een groots gebaar - maar daarin schuilt ook een leegte. Want wat is ‘ooit’, en wat is ‘hulp’? Voor zowel de vrager als de aanbieder geldt dan ook: maak het klein, en maak het concreet. Stel je een situatie voor als deze: je tante gaat elke zaterdag door weer en wind op de fiets naar de fysio. Dat vindt ze belangrijk, want ze blijft graag mobiel (en zelfstandig, maar daar komen we later op terug). In plaats van te zeggen: ‘Als het regent, kun je altijd bellen hè’, zeg je: ‘Ik sta elke zaterdag om 11.00u voor je deur en dan breng en haal ik je.’ Een ander voorbeeld: je buurman heeft onlangs zijn vrouw verloren. In plaats van het aanbieden van algemene hulp (‘Aarzel niet om aan te bellen als je even wil praten’), maak je het klein en concreet, bijvoorbeeld: ‘Ik kom woensdag langs met een pan soep.’

Wat past bij jou?

Voor zowel het vragen als het aanbieden van hulp geldt: kijk naar jezelf. Wat past bij jou? Wat voor jou een kleine moeite is, kan een groot verschil maken voor een ander. Houd dat in gedachten als je in die grote pan soep staat te roeren. Breng een kommetje naar je pas bevallen buurvrouw, of breng je weekendkrant naar je neef, die net gescheiden is. En andersom: stop met hannesen met die kapotte trapleuning en bel aan bij de buren. Zet dat stapje - zodat je kunt letterlijk en figuurlijk weer verder kunt.