Hij werkte meer dan zestig jaar als loodgieter en werd op zijn 78ste vriendelijk doch dringend verzocht te stoppen. Niet door zijn werkgever - James werkte zelfstandig - maar door zijn kinderen. ‘“Pap, je kan wel van het dak vallen”, zeiden ze tegen me. En daar hadden ze wel een punt’, vertelt James, die kort daarvoor was behandeld voor prostaatkanker.
Mijn grote geluk
James en zijn vrouw wonen in Haarlem. Het stel heeft twee dochters, drie kleinkinderen en twee schoonzoons, maar wat James betreft mogen we dat ‘schoon’ wel weglaten. “Mijn familie is alles voor me. Het is mijn grote geluk. Ook mijn schoonzoons voelen beiden als echte zoons voor me. We hebben met z’n allen een hele sterke band. Het geheim? Me niet te veel met ze bemoeien. Ik zou het zelf ook irritant vinden als zij me zouden vertellen wat ik wel, en wat ik niet zou moeten doen. ”Eén uitzondering daargelaten, erkent James. “Ja, toen ik de diagnose prostaatkanker had gekregen en na zes chemo’s en vijftien bestralingen stijf in mijn voeten en benen was geworden, zeiden ze wel dat ik maar eens moest stoppen met loodgieteren. Dat werken op daken, dat werd gewoonweg te gevaarlijk. En ja, daar hadden ze gelijk in.”
Kijk nooit achterom
Was dat zwaar? Noodgedwongen moeten stoppen omdat je lichaam tegen begint te sputteren? “Nou, nee. Ik ben een positief mens. Ik kijk nooit achterom naar wat ik had, ik kijk alleen maar vooruit naar wat ik héb. Ik tip mensen van mijn leeftijd altijd hetzelfde te doen, daar word je een veel blijer persoon van. Iedere periode heeft zo zijn mooie en minder mooie momenten. Maar goed, ik begrijp ook wel dat je voor zo’n instelling misschien een bepaald soort type mens moet zijn. Dat niet iedereen dat even goed kan.”
Vaker handige tips ontvangen?
Ontvang regelmatig handige tips en inspirerende verhalen rechtsreeks in je mailbox. Schrijf je nu gratis in voor de digitale nieuwsbrief van Vief.
Vrijwilligerswerk om fit te blijven
Inmiddels voelt James zich weer prima, maar het dak gaat hij niet meer op. “Nee, dat is verleden tijd, maar om mezelf een beetje jong en vitaal te houden, doe ik nog wel vrijwilligerswerk bij een groentewinkel. Ik breng bestellingen voor ze rond, een paar uurtjes per week. Op die manier heb ik een doel en blijf ik me ook nog een beetje onder de jonge mensen begeven. Ik ben ervan overtuigd dat dat je jeugdig houdt. Bovendien ken ik de eigenaren goed en mag ik ze graag. Zo doe je ook nog eens wat voor een ander.”
Campertrip
Naast zijn vrijwilligerswerk en familie, is ook James’ camper een bron van geluk. “Mijn vrouw en ik hebben op korte termijn een tripje naar Beieren op het programma staan. We vinden Duitsland een heerlijk land, zijn overal al wel geweest: de Rijn, de Moezel. En nu dus weer Beieren. Je hebt er wat ons betreft alles. Lekker eten, een taal die we goed begrijpen en het is fijn aan te rijden. Bovendien heb je er mooie vakwerkhuizen. Dat is voor een voormalig loodgieter als ik een groot plezier. Tegenwoordig gaat alles in het vak makkelijker, het is veel meer fabriekswerk geworden. Maar toen ik loodgieter was, was het echt nog een kwestie van handarbeid.”
Naar waarde genoten
En of er tussen James’ kleinkinderen wellicht nog een loodgieter in de dop zit? Lachend: “Nee, dat heb ik op niemand over weten te brengen. Ondanks dat ik van alles bij ze heb geklust, daar hebben ze mazzel mee gehad.” Maar mazzel hebben ze ook met een opa als James, als we het zo horen. Iemand van wie ze het grote genieten goed kunnen afkijken. “Ja, dat klopt. Ik zeg altijd tegen mijn kinderen: ‘Als ik doodga, wil ik op mijn graf een bordje met de tekst: naar waarde genoten.’ Dat is mijn levensstijl. Ik heb werkelijk overal van genoten, en doe dat nog steeds. Als ik het over mocht doen, deed ik alles nog exact hetzelfde.”
