Ondanks dat ze de pianojuf op haar tiende met een bloemetje vriendelijk bedankte voor haar diensten, bleef de piano een grote rol spelen in het leven van José (65). Het instrument brengt haar niet alleen kracht en steun in haar eigen leven, maar zorgt ook voor veel geluk in het Reinaldahuis in Haarlem, waar ze regelmatig voor de bewoners speelt.“
Mensen worden er zo blij van. En ik ben zo blij dat ik dat voor hen kan doen.”
Zonder werk
Mensen gelukkig maken met muziek, er is voor José weinig mooiers - al lag het niet eens direct in de lijn der verwachting. “In 2016 kwam ik zonder werk te zitten. Ik heb een tijd rondgekeken en gezocht, maar kon geen nieuwe baan vinden. Bovendien waren mijn ouders hulpbehoevend en kwakkelde ik met mijn gezondheid, dus ik dacht: ik laat het.”
Muziek in het hoofd
In datzelfde jaar werd José door de dirigente van het zangkoor van het Reinaldahuis gevraagd als pianist van het koor. Dat klonk José als muziek in de oren. En naast die muzikale begeleiding is José regelmatig te vinden achter de piano van het atrium van het Reinaldahuis - tot grote vreugde van de bewoners: “Mensen gaan met muziek in hun hoofd en al neuriënd terug naar hun kamer. Zo zijn ze weer helemaal opgeruimd in hun hoofd.”
Nog nooit meegemaakt
Ook brengt muziek andere processen in werking bij mensen, ziet José. “Dan gaat er ergens een luikje open, en komen er allemaal emoties naar boven. Dat vind ik het mooie van mijn gave, dat je dat voor mensen kan doen. Mensen worden er zo blij van.” Maar het gaat verder. “Ik speelde een keer in een verpleeghuis in Bloemendaal. Daar was een meneer die nooit sprak. Echt nooit. Maar ik speelde een lied, en toen begon hij opeens te zingen! Dat hadden ze nog nooit meegemaakt.”
Vaker inspirerende verhalen ontvangen?
Ontvang regelmatig handige tips en inspirerende verhalen rechtsreeks in je mailbox. Schrijf je nu gratis in voor de digitale nieuwsbrief van Vief.
Moed inspelen
Niet alleen voor anderen is muziek een bron van kracht en inspiratie, dat is het ook voor José, die van jongs af aan te kampen heeft met milde en ernstige gezondheidsproblemen. “Ik heb ooit - ik was toen een stuk jonger - behoorlijk ziek in het ziekenhuis gelegen. Na een dag of tien had ik weer eetlust. Toen dacht ik: het gaat goed komen, en ik vroeg of er ergens een piano was. Ze hebben me toen in een rolstoel naar de kapel van het ziekenhuis gereden. Daar kon ik mezelf weer moed inspelen.”
Been op een kruk
Ook later in haar leven blijkt de piano een grote steun voor José. Zo speelde ze begin van dit jaar na een operatie aan haar knie, met haar been liggend op een kruk. “Waar ik ook ben, als ik een piano zie, kruip ik erachter. Het spelen geeft me kracht. Het maakt me blij, en ik kan mijn verdriet erin kwijt.” José moet er dan ook niet aan denken dat ze niet meer zou kunnen spelen. “Ik ben altijd bang dat ik iets aan mijn handen ga mankeren. Ik zeg altijd tegen mijn man: ‘Als we ooit in een zorgcentrum terechtkomen, hoop ik dat daar een vleugel staat. Music was my first love, and it will be my last.”
